بررسی اثرات ترمیمی عصاره آویشن (Thymus vulgaris) برسلول‌های بتای پانکراس در رت‌های دیابتی شده نر بالغ نژاد ویستار

سابقه و هدف: دیابت قندی شایع‌ترین بیماری متابولیسم غیرطبیعی کربوهیدرات‌هاست که به علت نقص در ترشح انسولین توسط پانکراس، نقص در عملکرد انسولین و یا هر دو ایجاد می‌گردد. در این مطالعه، اثر هیپوگلیسمیک عصاره آویشن و همچنین اثر ترمیمی آن برسلول های بتای پانکراس مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، رتهای نر نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم در دمای 2±22 درجه سانتی‌گراد نگهداری و به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه‌های تجربی با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 70 میلی‌گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند. سه گروه از رتها عصاره آبی آویشن را به مدت 21 روز متوالی با دوزهای 100، 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از پایان دریافت عصاره، خونگیری از قلب صورت گرفت و میزان گلوکز، سطح گلیکوژن کبد، سطح فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، میزان مالون‌دیآلوئید (MDA) و ظرفیت آنتیاکسیدانتی پلاسما (FRAP) تعیین گردید. در پایان پانکراس حیوانات برای مطالعات بافت شناسی خارج شد. یافته‌ها: میزان گلوکز و MDA سرم در گروه دیابتی افزایش (001/0P نتیجه‌گیری: درمان حیوانات دیابتی با عصاره آویشن علاوه بر کاهش میزان گلوکز سرم، دارای اثرات سودمندی در ترمیم بافت پانکراس است